Lâle Devriymiş? ! Şiiri - Yılmaz Türkyılmaz

Varsın onlar Lale Devrinin çocukları olsun!
Varsın biz de eli nasırlı, alnı terli anaların çocukları olalım.
Lütfen yamalıklı bir devirden geldiğimizi unutmayalım...

Zenginlik güzel şey elbet!
Ama evinde banyosu olmayan,
Varsa da suyu su gibi kullanamayan,
Yeşil sabun bile bulamayanlar varken;
Hergün hergün gözümüzün içine soka soka,
Köpük partilerinde yalancı cennet de neyin nesi? ...

Tabii ki çalışın, kazanın, harcayın.
Varken gösterişsiz yaşamak!
Aç kediler için vitrinde ciğer olmaya ne gerek var?
Sonradan görmek mi, halktan olmak mı?
Ya siz ne dersiniz? ...

Çalışanlar için tabii ki tatil gerekli,
Tabii ki eğlenmek herkesin hakkı.
Gülmek, mutlu olmak tüm insanlar için ideal bir yaşam.
Barış, huzur desen yine öyle...

Zaaflarımızı biliyorlar ya!
İlla da kazanmak için birileri,
Tekrar tekrar gözümüze dayatıyor aynı şeyleri.
Ağzımızın suyu aka aka bakakalıyoruz yaniii...

Halk lalenin kendini bile görmezken,
Bu şahşahalı yaşam, bu cafcaflı hayat,
Bu dünyayı ben yarattım havaları da neyin nesi?
Bu lale devrini hortlatmalar kimin kazancı?
Ya da neyin habercisi? ...

Ey millet!
Etrafımız kan gölü!
Hergün al bayraklara sarılı tabutlar içinde,
Sizden daha çok eğlenmeyi hak eden yiğitler varken,
Biraz ayıp olmuyor mu?
Milletçe perişanlığımızı anlatmama bilmem gerek var mı?
Ey dünyalığı tamamlar!
Ey aklı evveller!
Ya siz buralı değilsiniz, ya da biz kaçırdık son treni? !
Sözüm meclisten dışarı!
Nerden geliyor bu değirmenin suyu? ...,

Açlık, yoksulluk diz boyu.
El vicdan be!
El vijdan yaniii...

15.08.2006 / ANTALYA