Lâl Ümmet Şiiri - Macit Kuruçay

Biz hâriç
herkes pür gazap
kol kola
yürek yüreğe
yeryüzünde geziyordu..

Üzüm gibi eziliyordu pür melâl
cihanda ümmî ümmet..

Altın kadehlerde kan şarabı,
terütâze sıcak mı sıcak..
Lezzetli mi lezzetli..
Saf mı saf..
Velhâsıl
testi testi her yerde müslüman kanı içiliyordu..

Hasmın ellerinin tersi dudakları dişleri
kırmızı mı kırmızı..
Müslüman kanı..
Köpek dişleri kamaşdıkça kamaşıyor
küffar günbegün azdıkça azıyordu..
Boş testiler bir bir kırılıyor
kasa kasa canım üzümler
havuzlara kirli ayaklara
yeniden yeniden atılıyordu..

Zîra
Bir Ebûbekir
Bir Ömer
Bir Osman
Bir Ali yoktu!

Korkma diyen bir mübârek yoktu!

Biz hâriç
herkes birbirini
ölesiye yaşayasıya çıldırasıya seviyor
yasını tutuyordu..
Kolluyor
kucaklıyordu..

Susuyordu lâl ümmî ümmet!

Sadece ve sadece susuyordu.