Lal-ü aşk Şiiri - Rasim Yılmaz

Yağmurlu bir havada şemsiyesiz çıkmalıydı
ve sırılsıklam olana kadar kalmalıydı el ele
çiseleyen yağmurun altında üşümeden sarılmalıydı bedenler

Güneşi yutmuşçasına yanmalıydı kalbin sıcak nefesinde
bütün duygular çırılçıplak haliyle yaşanmalıydı
ve herkese inat utanmadan kahkahalarda boğulmalıydı

Ask-i memnu kalsa da bir ömür sevdamız
ruhlarımız nikahlı kalmalıydı son nefesine kadar

Solumalıydı hayatın zevk veren serin rüzgarlarını
ve hafiften titremeliydi dudaklarımız birbirine değerek
dört mevsimi de bahar etmeliydik gönlümüzde her daim
ve acıların üzerine şeker serpmeliydi her aklımıza gelince

Sevdamızın adı umutsuz olsa da umutlar ekmeliydik yılmadan
ve sulamalıydı çiçek veren her dalını soluk gülüşlerimizin
bakışmalıydı uzun uzun gözlerimiz parlayarak kederden uzak
ve dillerimiz sadece iki kelimeye tutsak kalmalıydı hayatımız boyunca
seni seviyorum diyebilmeliydi kar yağdığında bile üstümüze

Olmadı yüreğimizden geçirdiğimiz bize dair hiçbir şey
yaşatamadık bu aşkın gölgesinde kalan mutluluğu
ve hüzünlere boğduk birbirimizi sevdamızı gömerek
komalık olan duyguların nedeni mesafeler olsa da
biz sözümüze sadık kalmalıydık el aleme inat
Ölüm olsa da ucunda...
...

11.07.2013