Lal Şehir Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Lal olmuş bu şehir, sokaklar dilsiz,
Her köşebaşında bir hüzün durur,
Rüzgar sesiz geçer eski duvarlardan,
Yosun tutmuş kaldırımlar, terkedilmiş evler.

Bir zamanlar ne şarkılar söylenirdi burada,
Gecenin karanlığını delerdi sesler,
Şimdi ise sadece yankılar var,
Dalgaların kıyıya vurduğu gibi yavaşça.

Gözlerim bir gölgedir sokak lambalarında,
Adımlarım yankılanır taş sokaklarda,
Her adımda biraz daha ağır basar yorgunluk,
Yüreğimde taşıdığım yükler kadar.

Liman boş, gemiler çoktan ayrılmış,
Dalgalar kimsesiz, martılar suskun,
Bir çığlık var içimde, adı yok,
Lal şehirde kaybolmuş bir hatıra gibi.

Zaman ağır aksak ilerler bu yerlerde,
Bir saat bile geçmiş gibi gelmez,
Gün doğar ama sıcaklık yoktur,
Ay doğar ama parlaklığı sönmüştür.

Bir deniz feneri var uzakta,
Işığı titrek, gözü gibi yalnız,
Yol gösterir mi bilmiyorum,
Çünkü bu şehirde yollar hep kayıp.

Lal olmuş bu şehir, ben de öyle,
Birbirimize bakıp susarız sadece,
Anlatsak da kimse duymaz bizi,
Çünkü burada her şey sessizdir,
Her şey lal.