Lal Olurdu Şehrim Ararat

Elleri nasırlı şehimde
Bir kaçak sevda
Ve hangi yürek dayanır
Al yanaklı kiraz dudaklı
Hayallerimize

Ve aşkından geberircesine
Haykıran yiğit delikanlı
Sonra kurşun sesinin çığlıklarımızı
Halaya kaldırdığı anda
Papatya kokuyordu yarin
Sinesi

Eşkiyaydı düşlerimiz
Ve sonra ağıtlarımız gül karam
Can sevdam

Ve adı yazılmamış yitik şarkılarım
Sonra gözü yaşlı şehrimin ana rahmindeki
Her hangi bir sahipsiz gecesinde
Umuda sarıldık
Muş un kaçak tütünü gibi
Sonra bahtına düşerdik feleğin
Ve sonumuz hep yanmak olurdu

Nefes nefes kirli evrende
Yavaş yavaş dimdik ve korkusuzca

Dili bilinmeyen şehrimin hikayeleri vardı
Geceyi aydınlatan
Ve yarin gözleri çaresiz bırakırdı ay
Karanlığını

Pranga vurulurdu gülüşlerine yiğitlerin
Sonra sessizlik kaplardı derinden derine
Ve canlar bir olmazdı hasret gecelerind
Şehrim lal olurdu ve avazı çıkmazdı hiçbir demde
Ağlardı sessizce ağlardı içten içe
Ararat…..