Lal Olmuş Şiiri - Vehbi Yurt

Resmini çizdi
Yürek dolusu sayfalara
Alnında damlalar
Elinde kova

Çölde susuzluk kuyuda su
Yıllarca süren yara

Lekesiz bir dilden dökülen
Lal olmuş yüreğin sesi
Yol yokuş
Bıraktı yalnızlığına

Gizemli bir gün
Sularında yıkansa
Kasvet omuzlarda
Ne derindir
Güçsüzlükte sürgün
Getirin dünyanın sularını
Bu ateşi söndüreciğim

Ayaklarım iz sürdü yıllarca
Onlarca kuyubaşından geçti
Yol buldu kopan fırtına
Rüyamı süsledi her gece

Sinsi sinsi sabahlayan uykular
Gömülü bir sığnak gibi
Şehrin öteki yanı
Geçit vermez her anında
Gözüm bakar oldu
Sabahları aydınlık olmasa da

Sırlar var yazılanlarda
Bunu ancak yeni doğanlar anlar

Taşların soğukluğu vurmuş yüzüne
Elleri nasırlı
Gece çok uzun
Gündüze bakarak