Lâl Oldum Şiiri - Nuri Can

Munzur’da yağan kar oldum
uzakta bir diyar oldum
seni sevmekten suçlu
en büyük günahkâr oldum...

her kasırgada bir tufan
her tufanda bir kasırga koptu
boran oldum, tipi oldum, kar oldum
kalbim can çekişti estikçe rüzgar
duman duman kayboldum

gittin
ne kimseler bana yar oldu
ne ben kimselere yar oldum
döktü yapraklarını ağaçlar
kar oldum, sonbahar oldum
sonsuz dağlar, denizler girdi aramıza
hasretinden kahroldum
diyemedim derdimi kimselere
*Lâl oldum...*

denizde dalga,
dalgada balık oldum
balığın karnında Yunus
Yunus’un alnında kan oldum
içimde sakladım acılarımı
yoruldum bi- hal oldum….

Mansur’da nar oldum
Nesimi’de dar oldum
Kerbela’da ar oldum
ağıtlar döküldü gözlerime…
bir yudum suya boğdum acılarımı
dumandan, pustan kör oldum

kana bulanmış bir gövdede
kesik bir dal oldum
tuz basıp yaralarıma
tırnaklarımla kanattıp
acılarımı öptüm her gece
unutuldum hayal oldum
içime sakladım suskularımı
*Lâl oldum...*

varlığınla var oldum
yokluğunla yok oldum
seni sevmekten suçlu
en büyük günahkâr oldum...