Lal Oda Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Her yol bir gün biter,
her iz unutulur,
her ses susar,
ama kalmak vardır;
kalmak, kırmadan, yıpratmadan
daha zor iştir bazen.

Kimi gider gider,
sessizce arkasından bakmadan,
kimi kalır,
gözünde sevgi, dilinde dua.

Gitmek kolaydır bazen,
ama kalmak cesaret ister;
kalmak demek,
bir çiçeğe su vermek gibi,
her gün yeniden var olmak.

Kalan bilir,
gidenle zaman arasında ince bir perde vardır.
Bazen dokunmaz, bazen acıtır,
ama en güzel iyilik,
o perdeyi nazikçe aralamaktır.

Yol uzun, dünya büyük,
kimse kalana kal demiyor,
ama kalanın yüreği
göçmenin ayazında ısınır.

Bize düşen;
dostlukta hak,
gönülde sadakat,
yolda yürürken adalet.

Gitmek isteyen yolunu bulur,
kalmak isteyen sabrını.
Ve unutmayalım:
Gerçek iyilik,
daha çok kalabilmektir,
ve ayrılırken ardında
hiç kir bırakmamaktır.

Çünkü hayat,
gidenlerin anıları kadar,
kalanların sabrıyla yaşar.