Lâl Kesilen Hâl

Bilirim ey, artık kifayetsiz kalır bu sözlerim
Anlamı olmasa da, sana yaş döker gözlerim

Biri çıksa da söylese, “Sen nesin, kimsin? ”
“Bu kadar üstüne gitmek doğru mu nefsin? ”

Oysa ki terbiye gerek kalbe, en derinden
Ve dile bağlamak onu, sükût ellerinden

Neden sevmek, bu kadar derin ve de sırlıdır
Neden sevenin tuttuğu yol, bu denli kahırlıdır

Ne zannederim kendimi, ben ne haldeyim ki
Nokta kadar geçemem öteye, o kadar zor ki

Ne canandan geçtim, ne canı ona teslim eyledim
Ben kanlı gözyaşımı aşk kalburunda eledim

Sır düştü yere, sırra lâyık olmak gerek bir kere
Dönüşü olmaz, yıllar da yollar da çıktı sefere

En doğrusu gitmekti, ilk hamlede uzatmadan
O ki, koşacak âtiye dönüp mazîye bakmadan