Lal Değilim Şiiri - Mazlum Okan

Sofrada yerim yok
Evimde misafirim

Çığlıklar sahibini görmüyor
Eşelesem kaşığıma vuruyorlar
Her odanın kapısı kilitli
Duvar örülmüş penceresine

Gökten yumurtalar patlıyor
Gece giyinenlere
İbrahim’den önce de değildi
Neden bu âdemelmasında keskinler

Lal değilim,
Dilsizim

Rüzgâr yönleri yüzüme doğru
Yaşım alır götürür
Bebekler gün aşımı doğuyor
Sabır mı, öfke mi anne rahminde?

Saman çöpü bir beden
İçi Ararat’tan emanet
Oranı düşürülmüş çocuk göçünün
Bizim için içinmiş yaz-kış sıcak deşikler

Sokaklar sürüsünde
Bir nevi çıkmazdayım
İçim kaç başlı ejderha
Yanlış bunun zerresinde

Saçak altı bir yağmurluk
Duvar diplerinde pinek eylemi

Dört kapısı vardı bu evin
Birinin bile kilidi bende değil…