Lâl Şiiri - Toykan Nar

Yalnız sokaktı ömrüm sensiz sen dilimde terennüm.
Her uzak oluşumda sana bir kuple nâle eder gönlüm.
Müştak olmuşum sana ben, sen nikbin olmuş gönlüm.
Mir-i kelam bal ağzından, nefha nefesinden gördüm.

Mârufsun kalbimin mûtenâ fakir sokaklarımda.
Ahlâdır huyların, ahlâ tavırların yürürsün bu sokaklarda.
Senin olan bir yeri kolaçan edermiş gibi.
Her gün kendini biraz daha vazgeçilmez ettin ömür-ü baharımda.

Amiyane tabiriyle yaşattığındır ruh-u revan.
Ra'c olur yüreğimde her yanında oluşumda tutuşurum.
Esfel bir adamın tek vereceği nâmütenâhî sevgidir bu devran.
Dildâr olan sensin bu sevgide ve ben hep memnun.