Lâl Şiiri - Olgun İşbilir

Mermerleri beyaz sevmem ben, mavi olsun, maviyi severim
Bir kere de rüzgarlar sürmesin bulutları tam tersi olsun
Ay çıkmıyorum desin bu akşam gökyüzüne, yeter artık desin
Gökkuşağı renksiz olsun, şart mı o kadar renk, siyah olsun hatta
Kuşlar çalı çırpı değil, inci mercan götürsün yuvalarına
Ağaçlar yürüyebilsin, sıkıldığında atabilsin başka bir yere kendini
Güneş buz gibi serinlik versin, bugün de böyle desin
Koca koca adamlar misket oynasın sokakta, koca koca kadınlar sek sek...

İçimde ki sen de beni rahat bıraksan mesela, bugün hiç gelmesen nasıl olur
Kanatmasan, ağrıtmasan, ızdırap vermesen, alıp başını gitsen, sadece bugün..
Ne yukarıda dediklerim olacak, ne son söylediğim, farkındayım
Akıp gidecek böyle, çılgın bulutlar sevecek çocuksu rüzgarları
Güneş yakıp kavuracak pervasızca, Ay her zaman ki yerinde olabildiğince şaşaalı
Gökkuşağı daha da billur ve renkli, inatçı ve korkusuz
Kuşlar rahat edemez inci mercanla, illaki çalı çırpı olacak
Ağaçlar hep dimdik, hep olması gerektiği gibi, gökyüzünü sonsuz şekilde yaracak
Ve sen yine geleceksin, o lâl yakut bakışların yine beni derdest edecek...