Lâl
Çıplak fısıltıların
yorgun düştüğü zaman
sıcak ellerle örtülmeli
parçalanan saflığın
uğursuz hatıraları
tâ ki
köpüren nehirlerin
sürüklediği sözler
sessizliğin intikamını alana değin
dilsiz bakışlarında yatan masumiyet
suyun bağrına sakladığı
inciler kadar
yüceydi bir zamanlar
şimdilerde
yorgun ayak sesleriyle
gecelere
hep aynı yalnızlığı bırakır
tomurcukların öldüğü
şu saatlerde
firak yüzlerin
kansız savaşıdır
dün ile bugüne
hiç sesler
kim bilir
bu kaçıncı yangın
elleri yakan
rüzgar lâl, soğuk
hep biçare
Kayıt Tarihi : 20.6.2019 19:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Faruk Özcan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/06/20/lal-162.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!