Lal Şiiri - Kaan Metin Çelik

LAL

İlk nur olan gül’e

Dün senden sonra fark ettim de
Yüreğimi almışsın giderken
Allah kahretsin
Şimdi yüreksiz yüreksiz diyorlar bana
Her şeyden korkan her şeyden kaçan
Sen benim lalımdın ulaşılmayan benzeri olmayan
Güller gibi kokan kokarken bile dikenlerini batıran
Sen benim lalımdın
Yüreğimi gönlümü sızlatan
Bu gönlüme kızıyorum bazen
Gülün dikenlerinden gocunma diye
Ama sevmek gönül işi
Yürek işi herkes dayanamaz buna
Sen bana aldırmasan da
Sen beni sevmesen de fark etmez
Varsın yüreksiz desinler
Varsın sevdası için öldü desinler bana.
Aşkı yaşamak seni sevmek ölümsüzlük aslında
Bunu bilmiyorlar Aşıklar ölmez
Aşıklar ölmez gülüm
Ben sevdayım ben Mecnun’um ben Kerem’im
Gecenin bir vakti çalacağım kapılarını ansızın
Sen kaç kaçabildiğin yere kadar
Gireceğim rüyalarına tattıracağım uykusuzluğu sana
Benden gelen telefonlara sakın ha bakma
Ben Aşkım
Saracağım bedenini
Cemre suya bense gönlüne düşeceğim
Sen istemesen de istemesen de
Sen görme bakalım şimdilik beni
Sen sevme bakalım
Ben varayım da gönlüne sızlatayım da kalbini
At atabilirsen güçün yeterse
Ben o zaman göreyim seni
Ben o zaman göreyim beni sevmediğini