Ufku görme, ufka gitmek değil.
Her ufuk gören, varacak değil.
San ki, için huzurlu ama değil.
Bilenle bir olmak hiza verir.
Yalnız başlar kopan kopana!
Sağa sola yol, sapan sapana.
Ömür denen zaman tüneli,
Çilehane bilmeden geçiyor!
Sonların bini bir para, azap.
Bilmeyen nasıl bulur yarab.
Ha sen ha ben kullu nasihat,
Bir gönül uyansa fena mı!
Yalnız gelip yalnız giderken,
İnsan gözü böyle bilirken,
Gönül gözü ile bakarsın ki,
Hiçken insan nasıl yalnız olur?
Kayıt Tarihi : 2.9.2012 02:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!