Lâhzada Kırılış Şiiri - Elif Bakdım

İpince bir çizgideyim.
Teslimiyetle mücâdele arasında.
Son denen sonu bilememekteyim.
Akan her dakika damlasında.

Düdüğü ya akrep çalacak ya yelkovan,
Kaşla göz arasında.
Sıktıkça sıkıyor zaman,
Kalın kemendi boynumda.

Yaklaştığını duyuyorum...
Kapıyı çalacak: tık, tık, tık.
Gelen o mutlak, biliyorum.
Kıskıvrak yakalandık.

Hangi saniyenin dakikaya sancısında,
Netice ölü doğacak?
Bitmez gecenin saçında,
Tan ne zaman ağaracak?

Bakma bana öyle giyotin!
Yukarıdan dik dik.
Varlığın mı, korkun mu keskin?
Cismin de bir nefeslik.

Kim kazanır, kim kaybeder;
Vâkıaların taht kavgasında?
Bu devran, böyle sürer gider...
Birinin hükümranlığı, diğerinin mezar taşında.

Bu mahpusa kendimizi biz kilitledik,
Verdiğimiz her değer yargısıyla.
Gereksiz anlamlar yükledik,
Yoklukla dolu yokluğa.

İstasyon şefi düdüğü çaldı.
Geliyor sisten şimendifer.
Vedâya vakit de kalmadı.
Galiba bu sefer, son sefer...