Lahuti Şiiri - Cenk Ulupınar

Belki gururlusun kendinle.
Belki anlasaydın, üzülürdün.
Sen beni sevda sokağında,
bir dilim aşk almaya,
gidiyorken öldürdün.

Evet, emri sen verdin,
ve gönlüme değdi mermin.
Küçücük bir çocuktum oysa.
Senden daha kutsal,
Fazlaca masumdu kalbim.

Parkları ben yaratmıştım.
Birlikte oynayacağımız yüzlerce oyunu.
Biz öpüşecektik bir bankın mahreminde,
kuşlar vurulup ölmeseydi keşke.

Sonra akrepler geçti üzerimden,
komaya girdi huzur.
Bir çiçek gibi ıslandı yüzüm,
acı bir suyun acısına ortak.

Kaldırıldım sessizce,
kindar bir geceye yazıldım.
Dindar bir cinayet dosyasında,
faili meçhul kaldım.

Beyhude bir çabaymış hayat,
Merhamet timsahın gözlerindeymiş.
Sana da kırgın bir yanım.
Aşk olsun be lahuti,
aşk olsun Tanrım.