Ölüm sessizliğinde kuş olur uçar ahit
Bir gece şafak söker ne dost kalır ne şahit
Ses inmez gökten yere inliyordur adeta
Otların arasında tahtadan cılız lahit.
Kimsesizliğini mi haykırır bana ordan
Yoksa çaresizliğe gark mı etti Yaradan?
Sorsam bahis açar mı, derindeki yaradan?
Nasibini alıyor yağmurdan bekçi lahit.
Ses versem dile gelse üstündeki isimler
Gerçeği beni bulsa kaybolsa tüm resimler
Ölüler konuşur mu dirilse de cisimler
Hissiz duruyor orda cansızdan cansız lahit
Kimsesizin sahibi gibi durur adeta
Bağrını açtı hemen dört koldan tahta ata
Toprağı bürüyen ot, örtüyor sanki hata
Sır verip konuşamaz odundan ruhsuz lahit.
3 şubat 2017
Bursa
Kayıt Tarihi : 1.5.2017 22:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Abimin mezarı başındaki cılız tahta parçasına...
![Ülkü Kara](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/01/lahit-11.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!