Lağım Çukurunda Diller Şiiri - Şair Göksel

Boşuna dememiş atalarımız 'dilin kemiği yok' diye... Olsaydı ne olurdu acaba? Dahamı az konuşurduk, yada kelimeleri dahamı dikkatli seçerdik iyimi olurdu kötümü olurdu bilmiyorum, fakat bildiğim tek şey son zamanlarda dili iyi yerlerde kullanmadığımız ve kullanılan kelimelerin kötü, kırıcı ve üzücü olduğu.

Tiyatro sahnelerine gerek yok artık nereye baksanız sahne kurulmuş, perdeler açıkve oynayan insanlar.
Yalan, dolan, inkar, ikiyüzlülük, aldatma.
İrdelenmez yarım sevmelere kabus gibi çöken bıçaklı diller. Habersiz bir konuk edasıyla sinsice hayatları ters yüz eden yalan diller. Her dil darbesi nasılda kalpleri yürekleri enkaza çeviriyor.

Çamur at izi kalsın diyip insanlar birbirini ne güzel harcıyor işin içinden çıkılmaz durumlara sokuyor, dilsiz ne masumlar örseleniyor. Ben içimdeki zehiri akıtayım'da o nasılsa bulur panzehiri zihniyetiyle pek güzel kemiriliyor insaniyet.

Diller günahlara dokunuyorda iyi bir iş yapmış gibi yirmidört ayar altın edasında salına salına geziyor. Hadi sırala kelimeleri al gardını sonra, doğrult cümleleri zehirli dilinle nasılsa bulursun bir çıkış yolu demedim dersin, böyle diyecektimde öyle çıktı ağzımdan dersin, hiç yapamadın yalan söylüyor dersin sonucunada bakmadan pis dilini lağım çukurunda bırakır gidersin......
Kırdığın üzdüğün hayatların üstüne bir toprak at, onlar çıkmaya hazır tohum gibi çabalarken sen rahat uyursun agız damağında. Ölümcül sitemleri sızdır dilinden, kocaman delikler aç yüreklerde. Bir gün yine lazım olur belki dost der, arkadaş der, hatta utanmadan kardeş der dönmek istersin bu zamanlar için yamanacak yer bırakda bir nebzecik yüzün olsun.

Yalan diller içinden savur küfürleri, her seferinde ana avrat, soy sop düz gidip laf sokuşturma. Bari havanın kokusu temiz kalsın.

Nefessiz kaldık dost bakışlı diller içinde ahhh diller, yalan diller, lağım çukuruna düşüpte çıkmayı başaramayan diller......