Laflar Vardı Şiiri - Emrullah Çelik

Laflar vardı,ortalıkta dönüp duran.
Laflar vardı,laflar vardı.
Deli gibi laflar.
Ortalıkta dönüp duruyorlardı.
Bir çare,bir naçar dı laflar.
Vurgun yemiş misaliydi
Laflar vardı,laflar vardı.
Tutulduğu bir dalı olmayan
Ciğerimden yakan laflar
Laflar vardı,laflar vardı.
Bu defa başka laflar vardı.
Varsın yaşasın dercesine
Bir yangındı.
Dünyamın son günüydü laflar.
Kıyamet kopartan laflar.
Bu laflar beni Delirtecekler.
Bir yangın yeri gibi laflar.
Laflar vardı yüzleri kızarmayan.
Laflar vardı ortalıkta dolaşıp duran.
En babaca söyleneni döne,döne ölen laflar.
En delicesine sivri laflar vardı.
İftiralar vardı,yalanlar vardı.
O yalanlar laflarda vardı.
Ne inkar ne itiraf.
Bu yalnızca lafın kendisiydi.
Duyulmamış,kanılmamış laflar vardı.
Kimsenin inanmadığı laflar
İnanmayanlar vardı kananlar vardı.
Ne inkar edileceklerdi nede itiraf
Bu yalnızca laftı ortalıkta dönüp durdu
Gençliğimi kul tablasına gömen laflar
Ortalıkta dönup duruyordu laflar
Lafların kifayetsizliği vardı.
Cümleleri boş olan laflar
Hiç Bir kurala uymayan laflar.
Noktası vır gulu olmayan laflar.
Lafın içinde lafı olmayan laflar vardı.
Bu laflar başka laflardı.
Benim beni eden laflar vardı.
Sevda sözü yaman olan laflar vardı.
Hayat laflardan ibaretti.