Lafım Sana Şiiri - Ali Fuat Batu

Dağların zirvesindeyim zannetme,
Çok yüksekten uçuyorsun.
Yanındaki üç beş sürüngenle,
Dünyanın anasını satıyorsun.
Tozpembe hayaller kurup,
Gününü gün ediyorsun.
Geçer, günler çabuk geçer,
O güzellik sana kalmaz.
Zannetme ki yediğin haltların hesabı sorulmaz.
Lafım sana anlasan.
Yaz biter güz gelir,
Yapraklarını döker ağaçlar, güller solar,
Sende hissedersin toprak kokusunu.
Gökyüzü kararıp bulutlar belirdi mi,
Sürüngenler kaybolur.
Başını kaldırıp etrafına baktığında,
Kimseyi bulamasın.
Aynaya her baktığında kendinden utanırsın.
Vicdanınla baş başa kaldığında,
İnan günlerce ağlarsın.
Lafım sana anlasana.
Niye yaşıyorsun, amacın ne?
Dön bir bak geriye kim kalmış,
Ne kalmış eskiden.
Tutunacak bir dalın var mı?
Ya gerçek bir dostun?
Başın sıkıştında kimi ararsın?
Lafım sana anlasana.
Dünya umurunda değil niye yaşıyorsun?
Her gördüğün şavşatanın peşinden koşuyorsun.
Gittiğin yön doğru değil, yanlış yöne koşuyorsun.
Yediğin hatlarla inan çizmeyi aşıyorsun.
Doğru sözüme niye şaşıyorsun.
Lafım sana anlasana.
Bir gün sende gerçekleri farkına varcaksın.
Beynini kemirdi mi karamsarlık,
Geri dönüşün olmayacak.
Acılar içinde kıvranıp,
Affetmesi için tanrıya yalvaracaksın.
Son pişmanlık fayda etmez,
O gün geldiğinde anlayacaksın, anlayacaksın.
Lafım sana anlasana.