Hak söyleyen kişiye, sen zemini ihzar et!
Nahak ise denen söz, ya tashih ya ihtar et!
Haktan başka kimseye, etme asla müdara!
Yoksa mahşer gününde, eder seni madara!
Boş konuşan hatipten, ikrah edip uzaklaş!
Hikmetle konuşana, muhabbet et ve yaklaş!
Malayani laf eder, her daima lafazan!
Riya katar sözüne; bil kelami kalpazan!
Çok konuşan “hak” derse, teşvik edin söylesin!
Boşsa dilde lakırdı; arif onu neylesin?
Söz kitabi değilse; kulak vermen kal’ine!
Yoksa tatbik hayatta, aldanmayın diline!
Dediğini yapmayan; kitap yüklü bir eşek!
Ya dünyadır gayesi, ya da nefse bir uşak!
Bir teyp gibi sadece, söyleyene aldanma!
Her konuşan kişiyi, hak yanında kul sanma!
Yoksa amel âlimde; yok değeri Rab yanda!
“Onlar için azap var” der hazreti kur’an’da!
Yalnız amel yetmiyor, ihlâs gerek üstüne!
Allah şekle aldanmaz, bakar abdın kastına!
Yoksa hüsn-ü hatime, kâfi değil bu ihlâs!
Kalmazsa hep müstakim, manen eder kul iflas!
Müflis etme mahşerde, ya Rab bizi ne olur!
Orada müflis olan; ebedi helak olur.
Cihat ŞAHİN
21.05.2010-İZMİR
Kayıt Tarihi : 22.5.2010 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!