Ladeslim Şiiri - Vahit Yargit

Onu tanımayanlar
Bana unut diyorlar
Duymadılar canım deyişini
Duymadılar aşkım deyişini
Canım derken canını bağışlar gibi
Aşkım derken kalbini söküp avuçlarıma koymak ister gibi

Öyle candan
Öyle yürekten
Ve öyle samimi

Bana unut diyorlar
Bilmiyorlar bakışını
Bilmiyorlar yakışını

Yalansız riyasız tapar gibi bakardı
Gözlerinin içi parlardı
Hissederdim ılık ılık yüreğimin en nadide köşesine akışını
Bakışları ruhumu okşar kanımı kaynatırdı
Ve o bakışlar içimde bir volkanı tetikler yakardı
Teni tenime değdiği zaman
Hani kuru yapraklar bir kıvılcımla nasıl tutuşur
Hani kızgın çöllerde nasıl kavurur güneş
Gölgesiz ve susuz kalmış bedenleri
Aynı öyle kavrulur yanardı bedenim

Bana unut diyorlar
Bilmiyorlar gülüşünü
Bilmiyorlar öpüşünü

Güldüğünde bin bir çeşit gül açardı yüzünde
Tüm güller kuruyup dökerdi yapraklarını kıskançlığından
Bülbül görse terk ederdi gülünü
Ve öpüşünü
Canı dudaklarının ucundaydı sanki
Bir solukta canını canıma katmak ister gibi
Son nefesini kollarımda vermek ister gibi
Öyle içten
Öyle ateşli

Bana unut diyenler
Farz edin ki yıllar önce lades tutuşmuştuk onunla
Ladeslim o

Unutmadım aklımda