Kökü bahçemde büyüyen nazlı çiçek
Güzelliğini ruhumda büyüten sözcük şairesi
İmgelerin kurtarılmış bölgesidir gözlerin
Kendi çölümüzde büyür gölgesi, büyür hecesi.
Asmalara simli salkımlar sakladım bulasın diye
Karlı yüce dağlara lacivert düşlerimi sakladım
Kanatlarında sevgi taşıyan yırtıcı şahinleri
Gömütlüklerin en eskisine, en ulusuna astım.
..
Uzak sarılışların bize ait o düş yamacında
Bir akşam vakti ‘şerefe’ demek vakti hayata
İçimdeki en tutarsız ve en nesnel devinimlerle
Mağrur bir gülücük olmak zamanı şimdi aşka
Yıllar doldurdukça kederin gamlı kovuklarını
Ecel derin bir çizgi çeker her gün alnımıza
Hicranlı bir bulut akar gider başımızın üzerinden
İç sızımız olur hayat, sarıldıkça ah gözyaşlarımıza
..
Aşina bir şiirim sana, kanayan yerlerimde sen varsın
Dilerim ki, gözlerin çiviliyken ruhuma, zaman aksın
Kaç bahar varsa ömrümde, sensiz olacaksa uğramasın
Çırılçıplak gel gecelerime, o an isterse, kıyamet kopsun
Sular çarpınca yüzüne göz kapaklarını aralarsın düşünüşlerin. Soruları raflara dizer, yüreğinin bağlarından koruk üzümler toplamaya çıkarsın. Her sabah taze umutların güneşiyle ışır yeryüzü, her gün devrilimiyle hüzün istila eder anlayacağın yüzü. Sevdanın ayrık otlarıyla yeşillenen bahçelerde mevsimlerin ruleti hep fesat yüreklerde estirir güzü.
Sen ruhumun çıplak yelesi, sen şansımın kupa valesi. Gözlerinin uzak ormanlarında aradıkça seni diner mi söyle, bu yüreğimin fırtınalı gecesi? Kanaması artınca yüreğin, yeniden büyümek için dudak arar, sevdanın korku filmlerine kapıldıkça. Öper öfkenin sağrısından kızılcık düşler tarlasında.
Doğrusunu yürekte beslediğimiz göz yanılgılarıyla mutluluk sularından çocukça geçeriz biz, ruhumuzun özlemleriyle. Gecikmiş trenleri beklerken yaşam istasyonlarında avuçlarımızdaki umut biletlerine gözyaşlarımızı düşürürüz. Oysa, kementler sıkarken bedenimizi, biz yine de şarkılar söylemekten vaz geçmeyiz, hayata dair şiirlerle tamlanarak.
Biliriz ki, bizler çiçek tozlarına sevdalı yaşarız dört mevsimi. Sisli alnımızın eteklerinde lacivert bir gök düşleriz. Gönül çuvalımızda çıplak düşler taşırken, rüyalarımızda cennet lokmaları yutarız. Islak düşler tarlasıdır oysa bu gök kubbe, her hayalde üşür, her gerçekte ağlamaları bölüşürüz. Cebimizdeki renkli taşlarla en çok çocukluğumuzu özler, çürük elma bahçelerinde gazel ısınmalarıyla gülüşürüz.
Delip çıkınca kayalarımdan bahar çiçeklerim, sözümü sakınmam, önce gökyüzünü anlatırım. Takındığım kendi sessizliğimdir aslında, küçücük bir su akıntısının başında mutlu ıslık olurum. Sıyrılırım o an yalnızlığımdan, köprüler geçerim, hazanlar karışır sürgünlere ve en güzel gülleri senin için derlerim.
..
Kozasında sevinç ve yaşamı gizleyen ipek böceğinin kanatlarında
İğnesinde mutluluğu dolaştıran arının sevinci gizlediği peteklerde
Ruhunda onursuzluğun kelepçesini taşıyan, başka dünya insanıyla
Yüzyıllardır sevinçsiz döner bu dünya, çocukların sessiz çığlığıyla
Yüreğimdeki ayak seslerinin duldasında bir bayrak gibi gönlüme çekildi coşkulu sevincim. Gözlerimdeki kor alevlerin gölge düşüşlerinden isyan çekildi, renklerin en güzeli bahçemde öykünüyor, kimi üşümüş, kimi terlemiş mahcup ellerimden dökülen şiirlerle, seni ve sevdanı ak kâğıtlara nakış nakış işliyorum.
Düşürme yüreğine karanlık geceleri. Yüreğindeki eylül şarkılarında ve dudaklarındaki gizemli nakaratlarla bir dal gibi uzan gönlüme, seni yazayım. Sakla beni kuytularında, suların düşünden sarnıcına döküleyim. Çekeyim denizimden küflenmiş sevda demirimi. Yüreğinden döküldükçe yaşamak şarkıları, aç bana mermer memelerini. Avuçlarımdaki güllerle, yüreğimdeki güvercinlerle gözlerinin öbeklerine gizleneyim.
Yüreğindeki cenin imgelerle, rahmindeki doğurgan tümcelerle, şiir kuşlarım iri gözlerinin şavkına kanat çırpıyor günlerdir. Suların taşları sürüklüyor, bütün kıyılarında alev süzüşlü bir şair sevdanın resmini yapıyor. Nedir bu yüreğimi tırnaklayan tutku, nedir bu bilinmezlik utku? Bütün değişimlerimin zemherisinde uzak, karlı bir ülkenin yanardağ sıcağından, mavi bulutlu, yeşil soluklu bir sevda, kırılgan sonbaharlarıma çocuklarını salıyor.
..
