Lacivert Yalnızlık Şiiri - Ozan Çağlar

Geceler neden lacivert sevdiğim?
Neden hüzün taşır otobüsler?
Sol yanından gördüğün bir çift teker,
Ağır adımlarla ilerlerken
kaldırım dibine çökmüş,
Bir çift göz bakar uzaklara,
ve sonra;
“Bak yine yollara, ağla sevdiğim”
yazan otobüs arkası yazıya…
Akar lacivert iki damla yaş,
Hüzün karası gözlerden,
Ve başlar eğilir,
Ve lacivert bir ay doğar geceye.
Sancılıdır geceler,
Kimsenin duymadığı hıçkırıkları,
Ve kimsenin hissetmediği
ağrıları taşır otobüsler.
Görememek “üzer” aşığı,
Ve gece kapatır her yanı,
Göstermez hiçbir şeyi.
Feci kanatır otobüs ardı bakmalar.
Uzaklaştıkça küçülen otobüsün aksine,
Uzaklaştıkça büyür yangınlar.
Titrer dudaklar, kaşlar sual?
Keşkeler başlar ardından..
“Keşke…… Keşke seni üzmeseydim”
Kötü koyar otobüs ardı bakmalar.
Yüreğin bin yerden bağlı tampona,
Çektikçe çeker seni,
Gittiği uzak yerlere.
Artık sen değilsindir sendeki,
Senliyken uzansan tutacakmışsın gibi
şehir üzerine inen parlak yıldızlar,
sensizken yükselir de arşa,
tutamazsın, kaybolurlar.
Çok pis koyar gidenin ardından bakmak,
Canın gider…
Buruşur hüzün sarısı yüzün,
Küçülür göz bebeklerin,
Sıkarsın kendini de,
Engel olamazsın lacivert iki damla yaşa.
Ve sonra kırmızıya döner o yaşlar,
Kanarsın…
Sonra dönersin geriye,
Bir tabure, bir urgan arar gözlerin.
Kendini asasın gelir.
Bir ses; “Seni Seviyorum” der,
Dönüp bakmak istersin,
Karışır elin ayağın birbirine,
Sendelersin…
Taburen darmadağın,
Gözlerin kararır…
Geriye,
Tavanda asılı bir “SEN”,
Birde yerlerde sürünen;
“SENİ SEVİYORUM” kalır..
Birde, “Lacivert” rengi iki damla gözyaşı..

13/10/2011