Lacivert Geceler Şiiri - Bülent Şen

Yürüdükçe yalnızlaşan yollarda, bulutlar dökülür koyu göklerden.
Mısralara düşen sessizlik güncesidir.
Lacivert gecelerden beyaz ışıklı seherlere,
Ruhum üşür ak gelinlikli sabahlarda.

Mahcup baş eğişleriyle, mültecidir göçmen kuşlar.
Çiğ dökülür, sensizlik yağar sabahlarına.
Yorgun tomurcuklar açar kuytu köşelerinde bu şehrin.
Sana varan yollardan ancak hüzün toplarım.

Adı bilinmeyen uzak diyarlardayım.
Kırmızıdır rüyalarım, hayallerim kırmızıyla biter.
Alaca yalnızlıklar, dinmez sızılar ve gözlerinde firari ışıklar.
Okunmamış mektuplar, yasak sevdalar, hüzünlere hapsolmuş kırılgan tebessümler.

Seni düşünürken mavi gökler düşüyor aklıma.
Asil gülüşlerinle şimdi sen ışıklı camlarda, ben adı bilinmeyen uzak diyarlarda...
Dur! Örtme perdeni!
“Dur gitme” derim de, kendim bile duymam sesimi.