Lacivert Gece Şiiri - Turgut Uzdu

Bir yalnız gün daha bitti
Gönül yorgun düşmüştü,
Batışını seyretti güneşle birlikte
Günün ölümü gibi
Umutlarının.
Yıkıntılarının arasında gezdi bütün gün
Gönlünü aradı
Avuçlarında hüzün
Gözleri üzgün.
Sonra lacivert bir gece başladı
Deniz lacivert elbiselerini giymişti,
Yakamozlar parlıyordu gözlerinde
Bakışları yıldız yıldızdı
Gökyüzü de lacivert olmuştu.
Bir sensizlik dolaşıyordu yalınayak
Kumların hışırtılarında ayak izlerin
Belki bir de bensizlik,
Dönüşü yoktu farklı yönlere yürüyüşün
Lacivertlerde hüzün,
Bütün lacivertler üzgün…
Kendi gölgesine mahkûm biri vardı ya
Sahibiydi bütün sessizliklerin
Lacivert karanlıklarda
Kendi ayak izlerinde silinmeye mahkûm
İşte o bendim,
Sessizce ve sensiz
Elenmiştim.
Oysa ne çok beklemiştim bilsen
Bir gelse demiştim,
Gelmişsin gibi
Gülümsemiştim.
Rüyalar sensizlikte bir çılgın
Uyunmadan yaşanır olmuştu
Lacivertler altında bir gölge koşuyor
Gittikçe yaklaşıyordu,
Gölgenin ardında sen yoktun
Yoktun gülüm,
Lacivert bir geceydi gördüğüm
Siyaha yönelen hayaller
Gönlümdeki ışıklar solgun
Işıklar kördüğüm,
Bu kaçıncı lacivert geceydi
Sensiz öldüğüm.