Ay düşmeden önce
Kudurgan bir köpekti karanlık,
İçimin haylaz vadilerinde.
Ölüm kırardı kınını her akşam,
Tenha bir orman kadar soğuk gezinirdi
Öfkenin bileytaşında,
Sabaha serseri bir mayın giyinmek üzere...
Karanlık düşmeden önce ben
Haylaz bir çocuktum, hayat kitabının önsözünde,
Bir uçurtma hırsıyla dalmıştım ülkesine
Bir savaşçı yüreği yanmıştı gözlerimde
Silahlarım kırılmaz bir çeliğin kalbinden,
Sanmıştım.
Yanılmıştım.
Hayatın gülümseyen gözlerine kanmıştım.
........
Acının kıyısında silahlarım unufak...
Hayatın ilk vuruşu ve önsöze son nokta,
Fiyakam darmadağın...
........
Ay düştü ve seçildi,
kıyılar doruklardan.
Sayfa kaç bilmiyorum.
Kılıcım acıyla yoğrulmuş sevgiden.
Bu sefer değil hayat
Ölüm bile bozamaz;
Lacivert fiyakamı.
Kayıt Tarihi : 13.7.2008 16:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)