Lacivert Akşamlar Şiiri - Atilla Özişitmez

Her akşam üzeri
lacivert bir renge bürünür tüm duygularım,
uzak diyarlardan
eski bir rüzgar eser,
yaşanmamış günlerin ezikliğini getirir
bırakır gözlerime,
içime selvilerin gölgesi çökmüş
bir mezar hüznü düşer,
sessiz bir dünya kurarım kendime,
bir mezar taşıyla kapatırım üzerini
yarınlarımın.

Her akşamüzeri
omuzlarım çöker,beynim durgunlaşır,
ruhuma ektiğim ayrılık Tohumları
güneşin batışıyla daha da olgunlaşır,
bir sigara yakarım,
bir gün daha yaşanmadan kayıp gider ellerimden,
ve nedendir bilinmez
hep yanlış rüzgarlar eser dallarımda,
döker tüm yapraklarını ömrümün,
köklerimi sıkıca sararım yaşamın derinliklerine
ve ölümsüz kılarım acılarımı.

Her akşamüzeri
bir eylül hüznüne asarım yalnızlığımı,
dudaklarım en hüzzam şarkılarla kucaklaşır,
hayat ağırlaşır,
ayrılıklara denk düşer ömrüm,
çekip gider bir sevgili daha,
yaşlı gözler ve buruk izler bırakarak ardında,
bir yıldız kayar,bir rüzgar eser
titrer ellerim,
bir gül yaprağından bir damla çiğ düşer,
anıların altında kalır tüm hayallerim
üşürüm cehennemlerin ortasında.

Her akşamüzeri
sen gelirsin karanlıkla beraber,
saçlarında çöl iklimleri tadında Ilık bir esinti,
bakışlarında yağmur ormanlarının ferahlığı,
hiç yaşanmamış hatıralarla dolar geçmişim,
kollarımı açarım akşamlara asırlık bir özlemle,
kucaklarım kaybettiğim tüm anıları,
herkes sıcak bir yuvada geceye soyunurken,
ben ömrüme giyerim lacivert akşamları...