Lacivert Şiiri - Betül Nasöz Kurt

Bir lacivert gece, sirayet etti
Göğüs kafesimin ta orta yerine
Alıp gitmeye kalksam gönlümü
Kırılıp parçalara ayrılır sanki
Buz gibi...
Yolu ırmaklardan geçecek bir gün
Kötülerin arasında en iyilerinin
Demem o ki...
Esef duyarım kaderimden
Vefası ortalara saçılmış bir kadınım ben
Yerden yere vurulmuş
Tabak gibi...
Yankılanır sesim perişanlık kuyularında Öldürülmüştür tüm cesaretim
Bir zeval vaktinde
Üzeri örtülmüş bir kadımın ben
Sesi soluğu ta çocukken kesilmiş
Eli ayağı nereye koyulduğu belirlenmiş
Kukla gibi...
Yaşamda savaşmak için yenilmeli bilmeli
Demem o ki...
En baştan eksilerek başlamak hayata
Benim kaderim gibi...