Lacivert Şiiri - Özge Özgen 2

Bir başağın yağmura duran sevinci yoksul
Afrika gibidir sevgilim

Adam akıllı seveceksek ormanları
Susamışlığın önceki
gününden
başlayalım kırmızı kuşaklı
bir boğa ile
koşarak otlamaya

Fesleğenin yağmur almış halini
anlatamam belki sana

Biraz aşağıya doğru kıvrılırsan eğer
Göreceksin damarlarındaki
yoksulluğun şırıngasını

Bana büyüyelim diyorsun
Tütünü tek parmak ucuyla doluyorsun
dünyanın bir diğer ucuna

Su içinde büyüyen incirleri
görmezden geliyorsun

Damağında leke içinde yükselen o koku almayan
Lacivert günler
Kimsesizler içindir biraz da

Kapıya ters tekme atıp
Göğüs uçlarımı sabun köpüğü ile yıkama

Balıkçı ağlarına düşen ay ışığı
Güneşe çıplak gözle
bakmaz biliyorsun

Ben ki, üstümdeki tırtıllarla kıyıya
vurmak isterken
Tek kolumla derisini yumruklayan bir kertenkele ile
kucaklaştım yıllarca

Gözlerindeki çıplaklığı
Ödünç alıpta
Tütünle saramam

Sense kadın bacağı okşarken
Göğün başka bir yüzüne
baktım diyorsun

Senin tozlu ruhun
Benim kırık şiirlerimi kaplamaz sevgili
İstiyorum ki,
Yağmurlu günlerde için sızlamasın..