Laciverdimoryeşil Şiiri - Nazmi Kalkan

Aklını bozarsan
akşamı bekle
masa da dağınık kalsın
alacakaranlıkta dalarsın bir çimen yaprağına
birde ateş böceği arkadaş düşer yanına
yeter ki sussun
söylesi sonu sızki
uzun ve derin anlayan servi ve çınarların altında
bırak birazda başkaları ölülerini saysın
düşersen düşünde
ki kendi düşün ağlamaz
dilersen gülersin kendine
...
döndüğünde kadını terk edilmiş bir ev bulursan
üzülme
O köşe
sobanın yanındaki
O sessiz köşe
daima bekler seni.