Lâcilenmiş Suları Şiiri - Aynur Uluç

elli ayaklı bir adam gördüm
geliyordu yokuş aşağı, etekleri çan, gözleri deli adam
yamacıdır dediler, dikkatle baktım
ölecek olanlardan mı; bir fırında görmüştüm tonlarca adam
öldürdükçe öldürülmüş yenilerince
kapak zor kapanmıştı, içerde yer yok

dikkatle baktım gözlerine resmen adamdı
oysa örtü takmıştı başına yama
bıyıkları dikendi bir bana bir musluğa bakarken
sırrı ordaydı belli, suyu takip ettim ulaşmak için
dediler seni çağırıyor anlamışsın büyük göz
büyük gözler çağırıyor hadi falanca nolu oda
aldı götürdüler kalbim üç buçuk
dikkatle bakındım nerde bu lânet yama

oturmuştu bir kadın tam ince köşe; var mıydı yok muydu belki gölgesi
elleri işliyordu habire eli; habire dikiyordu neyi ki bilmem
kayışları ayarsız yarasalar peydah oldu birden; karşı kıyı ben oldum
oturmuş eli dili ben oldum; duvara sıkışmıştım başka çare yok
dikmiştim gözümü başka çare ne

işte dedim filmin sondur sahnesi, kaldırın dedim etimi tek tek
sırtımda duvar gözümde delik üçlerce yarasa her birisi dik
geldiler hep üstüme üstüme bina yıkılmamış sırtım duvarda
henüz hep geldiler üstüme gözlerim dirhem
gelin dedim sırtımda duvar var; geldiler de elli ayaklı
geldiler gözlü dudaklı geldiler son anda yükseldiler
duvardan tam yukarı yükseldiler

büyük gözler nerdeydi baktım gözlerim burda; o anda gördüm fayansta delik
sızdıkça sızdırıyor lâci mürekkebini
ahh dedim bu kimlerin kanı kimlere yama
hangi dik duruşlar hangi söz yazı, hangi işe gelmeyen taleplermiş gözlere
kimlerin kanı ki topraklar emmiş. kimlerin canının lâl olmuş hâli

ellerime geçireceğim dedim lâcilenmişi
gidip çocuklara su vereyim bir önce, çiçekleri besleyim itinayla hem
bir yama geçireyim sırtıma; kâğıt
kurşun döksün ellerime; musluğun sırrını biliyorum ki artık..