Laboratuar Şiiri - Mehmet Çoban

Ne çok şeye inancım vardı küçüklüğümde
Anneme, babama, büyüklerime, küçüklerime
Bugün geçmişi avucuma aldığımda her biri eridi elimde

Yaşam, bütün iyi yönleriyle beni çağırırken
Aklım uçuk davranışlarıyla iyilerden kaçarken
Bana öğretilen şeyler, beni saptırıyordu
Doğru diye öğretilenlerden sürekli ayırıyordu

Rüşvet algısında devlet kademelerine güvenim kalmadı
Adalet algısında, devletin muhakemelerine güvenim kalmadı
Siyaset algısında, ülkenin yöneticilerine güvenim kalmadı
İnanç algısında, yol gösteren din öğreticilerine güvenim kalmadı
İdeoloji algısında, yanardöner çıkarcı insanlara güvenim kalmadı

İki buçuk yıl cezaevinde yatıp çıktıktan sonra
Beni yargıladıkları madde kaldırılıp artık suç kapsamından çıkınca

Hiç kimse gelip benden özür dilemedi
İki buçuk yılını aldık senin elinden yazık ettik demedi

Çıkar uğruna birileri tıktı cezaevine
Çıkar uğruna birileri soktu dünya evine

Ellerinde oyuncak gibiydi yasalar
Keyiflerine göre yasalarla oynadılar
İnsanların hayatlarını top saydılar
Bir oraya, bir buraya yuvarladılar

Gözümün önünde sekiz yıl cezaevinde yatan bir arkadaşın
Sekiz yıl sonra, sen suçlu değilmişsin diye tahliyesi olunca

Cezaevine giren insanların suç kapsamına göre
Cezaevinde düzeleceğine suç işleme şebekelerinin eline düştüğünü görünce

İki dudak arası sözlerin
Beyin karıştırıcı ifadelerin
İnsan hayatıyla oynandığını yaşayıp öğrenince
Toplum çıkarına susarak, her pisliğe eyvallah dedikçe
İnsanlık algısı güzel sözler arkasında canileştikçe
Yeni doğan bebeklere, tarihin kinleri yüklenip eski hesaplar devredildikçe

İnsana, topluma, devlete, yasalara, yasaları uygulayanlara güvenim kalmadı

Çocukluk algılarımda bütün güvenler beynime peşinen işlenmişti.
Tıpkı “peşinen beş veren öğretmenlerin” yaptığı gibi
Ama yüklenen her şeyi, yükleyenler geriye aldı
Hayatın öğrencisi olan gözlerim, bana yüklenen şeyleri hayatta boşuna aradı

Geçenlerde birine şunu sormuştum
Doğrusu cevabını hiçbir zaman alamadım

Bu ülkenin milli hâsılasının hesaplamasında
Fuhuş, kumar, içki, uyuşturucu gelirleri ne kadardı?
Cinayet, suç şebekelerinin gelirleri var mıydı?
Mafyaların, çetelerin yasa dışı gelirleri var mıydı?
Rüşvet milli hâsılanın yüzde kaçıydı?

Bankamatik memurlardan söz ediyorlar
Ne demek bankamatik memurları bilen var mıydı?

İnsanların önüne çıkıp “tüyü bitmedik yetimin haklarını yedirmeyiz diyen”
İktidar ve muhalefet partilerinin sorduğum sorulara cevapları var mıydı?

Aklım erdiğinden bu yana kırk yılım geçti hayat içinde
Bugün iktidar olan, muhalefet olan bütün partiler çıktılar devletin tepesine
Sorduğum sorularla ilgili ne yaptılar bilen var mı?
Yoksa lay lay lom, çıkarlar cebe, “Ali topu tut, Ayşe ip atla” mı dediler?
Sonra halka dönüp “yat uyu, uyu uyu yat” mı dediler? ”

Sözleri bir kenara ittim ben
Kırk yıllık hayat tecrübemden
Bana peşin verilen insanlığı, sevgiyi, barışı, inancı kaybettim ben

Bugün hiçbir şüpheye düşmeden
Şek ve şüphem olmadan
Hiç kimsenin baskısı altında kalmadan
Sulu gözlere, yalan sözlere aldanmadan

Vallahi de billahi de, devlete inancım kalmadı
Ülkenin yasalarına, muhakemelerine inancım kalmadı
Eğitmenlerine, öğretmenlerine, üniversitelerine inancım kalmadı
Toplumuna, yazarlarına, çizerlerine, politikacılarına inancım kalmadı

Suç bende mi?
Yoksa bana sundukları hayatta mı?

Bana yaşattıkları hayat içinde, her olayla denedim onları
Hem bir kez değil, binlerce kez analiz ettim olayları
Bilimin, fennin, ilimlerin her birini uyguladım yanılgıda mıyım diye
Defalarca inancımı sorguladım acaba, yanılıyor muyum diye
Empatiler kurdum devletle, toplumla, yasalarla yanılmayayım diye

Her birinde haklı çıkardılar beni
Bir bir geri aldılar bütün verdiklerini
Her yaptıklarıyla yalancı çıkardılar kendilerini

Bana bir tek Tanrı olduğunu öğrettiler
Günümüzde insanlığın tek tanrısı var dediler
Ne diye sorduğum da ALLAH dediler
Hayatlarına baktığımda TANRILARI ÇIKAR’DI, gizlediler

Artık anladım ki günümüzün en güçlü tanrısı ÇIKARDI!
Hayatımın kırk yılının deneysel kanıtları bu sonucu ÇIKARDI!

Haydi, yalan deyin dostlar
Yalan deyin ki bir kez daha döneyim deneylerime
Henüz laboratuardan dışarıya çıkmamışken
Elimde deneme imkânı varken
Tekrar sonuçlarıma bakayım
Herkesin doğru bildiğinden sapmayayım

Biliyorum beni onaylayacaksınız
Söylediklerimin ne kadar doğru şeyler olduğuna inanacaksınız

Peki, içimizden, hep kendimizi haklı çıkarıp başkalarını suçlamayacak mıyız?
Sağcısı solcuları, solcusu sağcıları suçlayarak kolaya kaçmayacak mıyız?
Laikler dindar muhafazakârları, dindar muhafazakârlar laikleri suçlamayacak mıyız?

Ne zaman, hep birlikte, inanarak, bütün inançları biz el ele birlikte yitirdik diyeceğiz?
Ne zaman, hep birlikte, inanarak, bütün güvenleri biz el ele birlikte kaybettik diyeceğiz?
Ne zaman bir hâkim insanları cezaevine gönderirken kendisini göndermiş hissedecek?
Ne zaman bir yönetici yalan söyleyip halkı kandırırken, kendisini kandırmış hissedecek?
Ne zaman bir öğretmen, öğrettiklerinin dışında hayat yaşarken cahil olduğunu hissedecek?
Ne zaman bir toplum, içinde suç işleyen pislikler varken, kendini kirli hissedecek?

Ne zaman toplumu suçlulardan kurtaran, yöneticiler, hâkimler, bu ülkeye gelecek?
Ne zaman ülkenin yöneticileri, yetkilileri suç şebekelerine boyun eğmeyecek?
Ne zaman yasalar fuhşa sürüklenmiş kızlarımıza vesika verme yerine, onlara haklarını verecek?

Evet, ne zaman sorgularda, insanlar, toplum, yetkililer, yasalar kendini aklayacak?

Anladım ki; güveni, inancı kaybedenler kendilerini aklamadıkça, onlara inancım olmayacak!

Hayatımın son baharında, ya inançlarımı bulacağım ya da inançsız kalacağım
Sevgimi, saygımı, inancımı, güvenimi bir ukde olarak yarınlara saklayacağım

05.10.2011 - İzmir