Çetrefilli hayatta asfalt çıkmaz yoluma,
Gönülden sarmak için kuvvet gelmez koluma,
Takatim can veriyor, kazılırken mezarım.
Melalli labirentler donuklaşır nazarım.
Ağustos ortasında duman çöker ufkuma,
Sabahsız kör geceler zifir yükler uykuma,
Vuslattan uzaklaşan meçhul istasyondayım.
Bunalım labirentler stres depresyondayım.
Ömrümü çalan yıllar akış verir selime,
Ümide bel bağlarken yükler biner belime,
Arşla arz arasında farklı bir âlemdeyim.
Mekânsız labirentler ne zevk ne elemdeyim.
Labirentler karmaşık nazar kılmaz gözüme,
Labirentler sarmaşık yol bırakmaz çözüme,
Kayıt Tarihi : 14.3.2016 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Labirentler ne alemlere inkişaf ediyor, bilinmez ki,
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!