Labirentler Şiiri - Özgün Kalaycı

Tedirginliğin susmuşluğu ödlek olur
Labirentler daralarak ilerler çıkmaz sokaklarda
Keskin bir karanlık çıkagelir;
Gözler fal taşı.
Kalemden kan kırmızı mürekkep patırdar
Keşfedilmemiş musikiler çarpar sağır kulaklara
Artık fısıltılar daha yakın,bir başka manalı
Anlamsızlığın anlamını kavrayabilmek kadar ürkek
Raftaki kitap kadar dingin,bir kalem misali riyakar
Su kadar cömert,kan lekeli çarşaf kadar tatminkar
Sus!
Gecenin haramileri dört bir koldan süzülüyor
Labirentler birbiriyle yarışıyor
Saklanmak gerek göz değmemiş asfalt yollarda
Geceyi zifiri sessizlikte sessizce dinlemek.
Daralıyor labirentler!
Daralıyor!
17 Nisan 2014