Labirentim Şiiri - Henrik Nordbrandt

bendim vebali fiyakalı sonumun...
başka ne beklenirdi ah! sahteydim...
kırıldım, sırça yalanımın ortasında.
yüzümün yarısı maktul yarısı katil...
bilemedim meramımı...
kimdi, avuçlarını soluğumla ısıttığım.
isterdim ki uzak durayım, ömrüm oldukça şüphe ve kemden.
sonra...
sonrası yok işte...
gördüm, göğsümden emdirdiğim yılanın geçirdiği evrimi.
iki söz arası hazla ovsaydım yaralarımı, kalmazdım böyle çarnaçar, uslanmazlığımla başbaşa.
kalbim dağıtsın alnımdaki ar'ı...
çıkaramadım kendimi, beynimin bu yoksul labirentinden!
anımsayamadım, sahi neydi aradığım?
hükmü geçse de dinmedi, içimdeki heves.