Labirent çıkmazı kayıp şehrin aynaları

Labirent çıkmazı.
Sen şimdi doğru bildiğin lakin çok sonrasında anlayacağın yanlış trenden inip gittin seni şimdi şehrin sokaklarında bir perzevenğin eline düşmüş kurtulmak için tanrıya her gece ağlayan yalvaran bir çaresiz kadın gibi ...
Onların elindesin.
Seni istedikleri gibi satacaklar.
Sen şimdi yanlış bir durakta indin.
Seni elinde harita ile kayıp edecekler ...
Çok sonraları anlayacaksın.
Labirent çıkmazını.
Unutma sürüden ayrılan koyunu kurt kapar.
Sen şimdi Kan kokusu et kokusu alan insanların pususundasın güçsüz zavallı ilk tökezlediğinde arkandan binecekler sırtına ve acımadan gececekler ırzına .
Şu şehrin kayıp sokaklarında.
Sen şimdi len şakrak kahkahaların içinde
Güle oyna!
Ben ansızın bir gece yakalayacağım bensizlikle seni öyle bir bensizlik le geleceğim sana
Temmuz sıcağında güneşin en tepede öğlen saatinde üşüyeceksin!
Tir tir titrerken mum ile beni arayacaksın.
Ayakların ellerin buz kesilecek kalbinden acı yüreğinde keder adında Kader ağlayıp duracaksın!
Sen her gece bir balkondan aşağıya düşercesine düşlerinde öleceksin bedeninde bir morg sağugu
Sadece bir et yığını olup bu şehrin kayıp labirent çıkmazında kahrolacaksın.
Ben seni her saniye bensizlikle seni
Düşünde dilinde beyninde kalbinde yakalayacağım.
Şimdi ihanetin sıcak ve taze! Gül oyna!

Yaşadığın şehir Ankara! Sincan sana dar gelecek kaçmak isteyeceksin şehirler dağlar köyler ve hatta ülkeler değiştirmek isteyeceksin!
Sen her yönünü kaçışa verdiğinde
Bu şehrin aynaları seni bensizlik labirenti çıkmazına sürükleyecek!

Ben kısa bir ölüm yaşadım!
Şimdi iyleşiyorum sensiz!
Sen ise adım adım ölüme gideceksin benli!