Labirent Şiiri - Ahmet Kemal

LABİRENT

Sıradan hayalim
Duvarların önü arkası beyaz mı beyaz
Şarap meclisinde yazıldı bir az
Yarısı hayvan yarısı insan olan
Nerde kaldı aşk nerde kaldı ihsan
Çapkınlara kaldı zaman
Ortalığı tuttu tiran
Yuvarlandığımız çukur nisyan
Bir ayvanın tüyü belendi
Şiirle kadın cebelleşti
Başladı dünyadan iniş ukbaya
Efsaneler ağını ördü buraya
Arzu bahçeleri ekildi bir bir
Gövdem bastı isyan
Başladı büyük figan
Yolculara yol göründü bu yan
Çağın sıcağında aman
Kendi kuyusunu kazıyor insan
Bir sürgün başlıyor burdan
Kirpikleri yazılmış yere
Havva gitti gelmedi
Elde ne kaldı
Âdem kendini bildi onu bilmedi
Bir dalga boyu aştı yerini
Ellerini açtı göklere ah etti
Kabil son kez eyvah etti