Labirent Şiiri - Aydın Uzkan

Yaşamak yorgunudur insan
Zulada bekler atmayan nabzın varisleri
Ayazlı gecelerde mayalanır iç ağrılar
Topal kahkahalar duyulur diplerden
Ve gözyaşını emer sabahlar

Kekeler zaman
Kalbin mürekkebi ile yazılır tarih
Hiçliğin kıvrımlarında kaybolur bilinçler
Ruh küser bedene
Ve çehrede kelepçelenir gülümseyişler

Ölüm uyku tutmaz
Siyahın heybeti teyellenir ruhlara
Avuçlarda birikir yarısı çekilmiş besmeleler
Toprak emer tüm siyah sularını
Ve satırları kanatır kalemler

Dağlanır ketum harfler
Döngüseldir kaburganın altındaki her devrim
Ki ruhun elbisesizidir duygular
Kimliksiz varoluşlar belirir gizli sislerde
Ve sağırlaştırır uğultular

Pıhtılaşır şuur
Aklı kemirir pejmürde sorular
Katli vacip hüzünler yağar gökten
Başlar sükutun mevsimi
Ve beyaz yağmurları giyinir ağaçlar