Labirent Şiiri - Orhan Tiryakioğlu

Örümcek ağını örüyor, umacı!
Yollara düşmüş gidiyor bak, çizgiden arabalar,
Sonra yollar, bir ağa dönüşüyor;
Kalemin çizdiği şu labirent,
-ne acı!

Kuşkular kol geziyor
Soran gözler kaygılı;
Makûl cevabı aramakla meşgûl,
İki mazlumun suskunluğu hâd safhâda,
Boş gözlerin de ölümü beklediği bir andır bu.

Gelecek meçhul kalacak dizelerin içinde,
Ummak beyhude vuslatı; aptala malûm
Ey, bugünü sorgulayan ahali!
Bu şiir;
Müneccim gibi konuşmayacaktır..

Sor bakalım, çok mu gerekliydi?
Adem ile Havva'nın maşuk olmaları,
İnan mümkündür, bir elma ise sorun;
Hayatta kalma savaşıdır bu, insanoğlunun
-yer geçer!

Ne, uzun bir zaman dilerim ben,
Ne de, umuda yolculuk, ne de bir delil,
Bir hatırat, sarı defterde yahut
Sadece insan kalıp bu ellerde,
Sevgi kusan bir yürek isterim,
Başka birşey değil..

22.12.1998 - 2009 - 26.05.2010