Labirent Şiiri - Zübeyir Kara

karın büründüğü beyazlık kadar
cocuk penceresinde hayatı süzerken
yer gök berrraktır yağar
kirli yüzeylere çarpıp masum yapar

sabırla özveriyle pürdikkat olup
santim santim toprak sararak
beyaz gelinliğe bürünüp eteklerde
sıcak çayla sohbetlere davetmi var

kurcalanmaz mısralara zincir atarak
varılmaz hedeflere koşar ayak
uslanmaz nasihatlara kulak tıkar
satır satır hece hece kazınarak

başıboş sahipsiz sözde özgür
hürriyet sevdası ruhundamı gizli
yürek mahseninde dokurmu sevgi
yıllanır özveri birikir sabır

hey cocuk!
masum bakışların hikmeti nedir
sırtına bineceğin insanınmı esir
kene gibi yapışırsın ayrılmadan
dur durak bilmeden kemir, kemir

soğuk tenin ağustos sıcağında
bakışla titreten çatık kaşlar
yüreğinde ne büyük sevgilerin var
hangi sevdalara sunulmuş başlar...

tüm dikkati sana yoğunlaşmış
hayretle hayat, ayakta, umutla
bitiş noktasıana varıncaya dek
alkışlar sana, alkışlar bana