günün yorgunluğu
....................kıvrılmış kalbime;
akşam sisi çökmüş
...........................duman duman.
adımlarım
bedenim
beynim
farklı
yerlerde
ruhum
geziniyor
şehrin
yitik
köşelerinde.
sokaklar
kıvrım kıvrım
beynimin
içi gibi
dizelerde.
dönüp dönüp
çıkamadığım
aralara
uzanan
daralan
anılar...
buram buram
kokardı
çocukluğumda
közde kestane
her sokak
köşesinde
sac üzerinde
döne döne....
kokular
savrulmuş
boğuluyor
yakılıyor
keşmekeşlik
kale içinde
kestane olsam
canım
acıyor...
köz olsam
kalbim
dayanmıyor.
kızgın sacda
dansediyor
labirent
gibi
bedenim
beynim
yüreğim
keşke
közde
kestane
kokusunu
alabilseydim
ve de
labirentlerde
kaybolabilseydim.....
04.01.2006-antalya
Nazan İzmirliKayıt Tarihi : 4.1.2006 19:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Buruk bir şiirde iç dünyanın yansımaları vardı..
Tebriklerimle Nazan hanım
nevin özveri
çocukluğunu özlemiş..
şiir kestane değil,özlem kokuyor...
tebrikler...
Kalemine sağlık..sevgiyle.
TÜM YORUMLAR (5)