LABİRENT
bendim suçlusu fiyakalı sonumun, sahteydim
ah, kırıldım sırça yalanımın ortasında
yüzümün yarısı ölü yarısı amansız bir katil
bilemedim, kimdi avuçlarını soluğumla ısıttığım
isterdim ki uzak durayım şüphe ve kemden
sonra, sonrası yok işte gördüm günbegün
göğsümden emdirdiğim yılanın geçirdiği evrimi
iki söz arası hazla ovsaydım yaralarımı
kalmazdım uçsuz bir girdapta böyle çarnaçar
kusurlarımı bağışlamayan uslanmazlığımla başbaşa
kalbim bağışlasın alnımdaki utancı
çıkaramadım kendimi beynimin kör labirentinden
anımsayamadım sahi, neydi aradığım
hükmü geçse de dinmedi, içimdeki heves
Selami Karabulut
Kayıt Tarihi : 28.5.2020 11:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Selami Karabulut](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/05/28/labirent-102.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!