La Tour Eiffel Yanıyor Şiiri - Cumhur Bulut

Unuttuğum bir şeyler olduğunu hatırlıyorum
Kuş kanadı gibi nahif ve kırılgan
Mevsim her zamanki gibi ayrılık
Yaprak dökümü ve hazan

Debdebesinden kurtulmalıyım bu kentin
Bir sevinçli adam maskesi
Bir mutluluk gölgesi bulmalıyım…
“La Tour Eiffel” yanıyor
Çocukların hayalleri çalınmış
Kıvılcımlar onların gözlerinden çıkıyor

Sen neredesin?
……………..

Akitleştiğimiz meydan
Bugün bir garip
Albenisi olan mağazalarda
İndirimli aşk satılıyor
Parlak ışıklar, fiyat etiketleri/
Almayanı çığırtkanlar adam akıllı dövüyor!

Ben ise Rabia dualarında seni arıyorum
Ve hala o kentin gri sokaklarındayım
Caddelerin soğuk yüzünde
İşportaya düşmedi saçının bir tek teli
Biliyorum… ben aslında
Saçının o bir tek telini arıyorum!

Bu dünya aslında düzmece
Mekan eğrelti,
Zaman tuhaf
Düşüncelerimi parçalıyorum
Ben aslında
Senin namına kendimle hesaplaşıyorum

Yaşlı bir adam küçük bir çocuğa
İkimizin şarkısını söylüyor, duyuyorum:
“Elbet bir gün buluşacağız
Bu böyle yarım kalmayacak”…
Unuttuğum şeyin
Sol yanımdaki kalbim olduğunu
Ben aslında çok iyi biliyorum
“La Tour Eiffel” yanıyor!
Kent yine debdebe yine gri
Ah o saçlarının ah o saçlarının
Bir tek teli…

Cumhur BULUT
15.11.2005