LA RAHATÜN FİDDÜNYA (dünya rahat yeri de ...

“La rahatün fiddünya...”der, resul-ü Kibriya!
Bu mealde gerçeği, daim demiş enbiya.
Asfiya ve ulema, tasdik etmiş manayı,
Bu kıstasla yaşayan, olmuş makbul evliya!

Çalışırsın kırk sene, bir yerlere gelirsin,
Olur, mevki makamın, çok unvanlar alırsın.
Bir musibet gelerek, alt üst eder planı,
Her şey çıkar elinden, cıs cıbıldık kalırsın!

Gurbet ele giderek, her işleri yaparsın,
Unutursun sılayı, dost ahbaptan koparsın.
Cem edersin mal diye,” ahlı Oflu” emeği,
Ummadığın bir anda, bir hastalık kaparsın!

Kazandığın her şeyi, doktorlara verirsin!
Ne bir sefa sürersin, ne hayrını görürsün.
Belki yetmez birikim, ücret için hekime,
Dilenirsin çarşıda, halka rüsva olursun!

Bol maaşlar alırsın, belki vekil olarak,
Yükselirsin epeyce, orda bakan kalarak.
Bir gün biter saltanat, alaşağı ederler,
Artı hesap verirsin, halka zanlı olarak!

Belki şöhret olarak, zirvelere çıkarsın!
Kabuğunu beğenmez, halka horca bakarsın.
Olur, köşkün araban, sevgilide sınır yok,
Sahnelere sığmazsın, keklik gibi sekersin.

Umulmadık bir kaza, oluverir bir anda,
Ziyan epey büyüktür, hem malında hem canda.
Tasdik eder izanın, dünya dar-ı imtihan,
Rahat yeri cennettir, olmaz rahat cihanda!

Demek boşa dememiş, hak resulü o sözü!
Görmüş bütün hikmeti, gayb aşina o gözü.
Kim ararsa huzuru, rıza üzre yaşasın,
Dışı yansa narlarda, cennette yaşar özü

Bura hizmet yeridir, halka hakka ve dine!
Bu aşk ile dolmalı, idrak şuur ve sine.
Ücret yeri uhradır, rahat bağlı rızaya,
Düstur edin rızayı, şu hayatta kendine!