Lâ’nın Evveli Hû - Garib Çoban

Lâ’nın Evveli Hû - Garib Çoban

Sen hikmet incileri saçan vakitlerden razı ol.
Ruhu olan bir şeyin suretini yapmaktan sakınmalısın.
Öyle resimler yapmayı insanlar kendilerine basitleştirmişken Allah katında ciddi bir iştir.
Suret yapıcılar, kıyamette en çetin azap görecek olanlardır.
Kı­yamette suret yapana şöyle denilir!..
Yarattığına hayat ver veya ruh üfle!..
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.

Hâlbuki ruh üfleyemez.
Sahih-kutsi bir hadiste Allah’m şöyle dediği bildirilir!..
En zalim kişi benim gibi yaratmaya kalkışandır.
Bir zerreyi veya tohumu veya kılı yaratsınlar bakalım.
Kul bu ölçüye riayet ederek Allah’tan bu konuda gelen rivayeder sebebiyle resimciliği suret yapmayı terk eder.
Herhangi bir hayvan veya canı olmayan sureti tasvir ederek
rububiyetle çekişmekten uzak kalırsa, âlemdeki her suretin hayat sahibi olduğunu öğrenir.
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.

B/aşka bir ifadeyle her şeyin Allah’ın hamdini tesbih etmek için konuşan ve canlı olduğunu görür.
Bitkilerin resmini yapmak veya gözle görülecek şekilde canı olmayanların resmini yapmak üzere kendine müsamaha göstermeye kalkarsa, böyle bir insan bu keşfe hiçbir şekilde ulaşamaz.
Çünkü gerçekte âlemdeki her suretin ruhu vardır.
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.

Allah gözlerimizi canlı olmadığı denilen varlıkların canlılığını idrakten engellemiştir.
Ahirette ise gerçek herkes için tebarüz eder.
Zaten bu nedenle Allah ahireti daru’l-hayevan, yani hayat yurdu diye isimlendirdi.
Kendisi bakımından akılda herhangi bir şeyin bulunmadığını öğ­rendik.
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.

Aklın elde ettiği bilgiler, kabul özelliğine sahip olmasından kaynaklanır.
Akıl, bu mesabede olduğuna göre, kendi katından bildirdiği konularda rabbinin bildirdiği şeyi kabul etmesi kendi düşüncesini kabul etmesinden üstündür.
Kendiliklerinden yepyeni birşey meydana getirenler, Akl-ı Küll mertebesinde olanlardır.
Cüz'i akıl, bir şeyi öğrenebilir!..
Bellemeye, öğrenmeye muhtaçtır.
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.

Dünya bir ekim yeridir, hasat da ahirette.
Ekmeyen hasat vakti ne yapacak?..
Günahkârların, Rableri huzurunda başlarını öne eğip!..
Rabbimiz!..
Gördük duyduk, şimdi bizi dünyaya geri gönder de, iyi işler yapalım, artık kesin olarak inandık, diyecekleri günü bir görsen!.. Secde-12
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.

İşlenilen günahın günah olduğuna inanmak ve onun bir kabahat olduğunu bilmek tâattir.
Daha günahı işlerken içine ibâdet karışıyor demektir.
Bu ibâdetin karışması affa sebebtir.
Bir de o günaha istiğfar ve Tevbe edilirse, tâat tarafı kuvvetleniyor günaha galebe ediyor.
Günahı günah bilmek!..
Ve işlerken günah olduğuna inanmak işlemenin sonunda nedamete için yanmasına sebep olur.
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.

İşte bu haller günahları yıkayan en iyi tutunacak dalındır teheccüt vakti haller.
Akl-ı Küll, öğretmendir, bu ihtiyaç yoktur onda.
Böylece de meselâ mezar kazma işi gibi, bütün işlerin, bütün sanatların temeli, başlangıcı vahiydir.
Halk bütün sıfatları, bütün hünerleri ansızın sevdiği peygamberlerden öğrenmiştir.
Onlar, Akl-ı Küll'dür.
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.

Hikâye ederler ya, Kabil, Hâbil'i öldürünce ne yapacağını bilmiyordu.
Derken bir karga, bir kargayı öldürdü.
Toprağı eşti, o ölü kargayı gömdü, üstüne toprak attı.
Kabil’e mezar kazmayı, ölü gömmeyi öğretti.
Bunun gibi bütün zenaatlerde kimin aklı, cüz'i akılsa öğrenmeye muhtaçtır.
Her şeyi ilk icat edense Akl-ı Küll'dür.
Akl-ı Küll'e mazhar olanlar, peygamberlerle erenlerdir.
Onlar, cüz’i aklı Akl-ı Küll'e ulaştırmışlar, birleştirmişlerdir.
Gönlünün ipinin ucu duanın elinde olanı, kimse çekip de bir yere götüremez.
(Y.ed - B/öyle Nereye Gidiyorsun Aşık Albümü )