Lâ mekan Seyyah 9 Şiiri - Gökhan Savunmaz

Ardında bıraktığın düşler kimsesiz kaldı
Hasret desem değil.
Gurbet desem tarifi yok dilimde.
Anlata anlata bitiremediğim cümleleri,
susarak öldürüyorum bu gece
Veda etmek sana şimdi.
Bir uçurumun kenarından, sonsuz bir boşluğa bırakmak gibi kendimi.
Dipsiz kuyularda ölüme koşmak gibi.
bir demet yasemenin kuruyan yaprağında kaldı umutlar
Kokuna dünyalar adamıştım oysa.
Islanmış pardesün, Ve Savrulan atkın.
Tıpkı İstanbul’un kıyılarına benziyordun.
Gözlerimin önünde salınırken,
ardından bakakalırdım, bir martı bir de ben.
Bir süre susturduk acılarımızı
Avuttuk zaman denen celladı
Nefesimde savruluyor sürgün sözlerin günahı
Boğuyorum kefenlediğim tüm satırları
Gidişin Solgun çiçeklerin aynada süzülen gün batımıydı
Acılarım gözyaşlarımla nasıl da kusursuz duruyor yüzümden süzülürken
Gökyüzü kadar sevdim seni
Yağmur tanesi kadar sevmedin beni
Sen misin bu şehri adım adım terk eden
Sen misin bana aşk diye hasreti sevdiren.

Gökhan Savunmaz