Lâ mekan Seyyah 5 Şiiri - Gökhan Savunmaz

Tel tel üşüyor hatıraların, saçlarımın ağaran zindanlarında.
Solgun mavilikler karanlıklara karışıyor yanı başımda.
Kırgın bir bahar, penceremde gülümsüyor umarsızca.
Güneşe mi güldün !
Cennete döndü her yer bir anda.
Satır satır yokluğunun kıyametini anlattım mektuplara.
Dize dize ecel savruldu kalemimin ucunda.
Sen ki hasret istasyonların en nadide yolculuğuydun.
varamadığım.
Ben ise arsız yolcusu.
Ardın sıra sürüklenip durduğum.
Sesin Hangi durakta
Hangi vagonda kaldı hayallerim
Dizlerimin dermanı kalmadı artık.
Kuşlar bile uğramaz bu şehrin sokaklarına.
Tuttu yine kaburgamın ince sızısı.
Düşler sokağında;
sahipsiz bir hayal tanesiydi, gözlerimin yaşı.
Söylesene hayat ;
diner mi bir gün, yüreğimin yası.
Biter mi, bu hasretin amansız kışı.
Oysa, Gülüşlerine sığdıramadığım binlerce sözüm vardı.
Gözlerini sorma bana onlar eşsiz bir ay tutulması.

Gökhan Savunmaz