Lâ Mekan 2 Şiiri - Yaşar Akbaş

Bir karlı dağdın,
Ulaşılmaz
Eteklerinde gezinirdim aciz şaşkın
Yanına yaklaşamazdım
Korkardım.
Gözyaşlarım yanağımı süslerdi
Ağlardım.

Bir sobaydın
Gürül, gürül, harıl harıl yanan
Yanını, yakınını ısıtan
Her daim dolu olurdu çevren etrafın
Sokulamazdım.
Buz tutmuş ellerimi
Sürtsem de birbirine ısınamazdım
Seni
Ben gibi severler miydi bilmem
Sevselerdi eğer
Boşaltırlardı çevreni
Çoğaltırlardı sevenlerini…

Bir deli borandın
Ansızın esen bir rüzgâr
Çörü, çöpü önüne katıp kovalardın
Keşke
Bir hortum olsaydın da
Beni de içine alsaydın
Neyine yararsam orda
Hizmetine baksaydım,,,,

Bir güldün.
Deve dikeni, kaktüs gibi
Bilen bilir
Sende ki, sihri, hikmeti
Çölü geçmek isteyenler
Sunanlar acz’iyetini
Fakat "gururu serveti olanlar
Arz edemez ki hallerini

Bir pınarsın, ırmaksın
Kevser havuzu gibi
İkramın mutlandırıyor çevreni
Uzak duranlara da
Durdurulanlara da gönder biraz
Sığırcık gagasında bir katre zemzemini

Ne deyim
Nasıl anlatayım sevgimi
Sevenler sıraları paylaşmışlar
Nasıl derim
En arka sırada durduğumu
Hak rızası için bir komut versen de
Bir kahve içimlik duysam sıcaklığını
Sonra tekrar versen geri dön komutunu
Sevindirsen lâ mekan garip yolcunu